Παραχαράκτης της Ιστορικής Μνήμης ο Δήμος Πατρέων, απαγόρευσε χαιρετισμό από τους αγωνιστές

Τι ειρωνεία! Ο αντιδήμαρχος του κόκκινου Δήμου Πατρέων καταθέτει στεφάνι για τους αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα και πριν λίγο είχε απαγορεύσει να χαιρετήσουν την εκδήλωση αυτοί οι ίδιοι αγωνιστές, των "Πέτρινων Χρόνων" που πρόπερσι εντοίχισαν την πλάκα, προ της οποίας καταθέτει. Ο σταλινισμός στο μεγαλείο του!

Και η απάντηση από τα «Πέτρινα Χρόνια» στον αντιδήμαρχο: Είναι ψεύτης μην τον ακούτε, δεν μας επιτρέπει να μιλήσουμε!

«Τιμώντας όλες και όλους που φυλακίστηκαν εδώ με αυτή την απλή –σεμνή τελετή, όπως αρμόζει σε ήρωες, σκύβουμε με σεβασμό μπροστά στις ανείπωτες θυσίες που υπέστησαν  συμπολίτες μας – αλλά και σε όλη τη χώρα- παίρνοντας την απόφαση να ορθώσουν το ανάστημα τους για 7 χρόνια σε μια πανίσχυρη και αδίσταχτη φασιστική  εγκληματική δικτατορία».

Και για να δείξει ο αντιδήμαρχος πόσο τιμά ο Δήμος Πατρέων τους αγωνιστές κατά της Δικτατορίας, αφού ανακοίνωσε αιφνιδίως την σημερινή τελετή μνήμης, αρνούμενος να συνεργαστεί με τον Σύλλογο Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αγωνιστών «Πέτρινα Χρόνια», που του ζητούσε, να γίνει η τελετή, όπως επί τόσα χρόνια γίνονταν και με τις προηγούμενες δημοτικές αρχές, επιπροσθέτως απαγόρευσε να χαιρετήσουν οι εκπρόσωποι των «Πέτρινων Χρόνων» που σήμερα ήσαν παρόντες.

Γιαυτό και όταν ο αντιδήμαρχος Παιδείας του Δήμου, στα Σχολεία της Δροσιάς άρχισε την εκφώνηση του λόγου του, προ των μικρών μαθητών του Δημοτικού και μπροστά στην αναθηματική πλάκα, που έχουν εντοιχίσει τα «Πέτρινα Χρόνια» τότε ο Πρόεδρός τους Θαν. Κολλιτσίδας φώναξε:

«Μην τον ακούτε λέει ψέματα. Εμείς είμαστε οι αγωνιστές που μέχρι πέρυσι ερχόμαστε και σας μιλούσαμε, αυτόν ήταν απών, και σήμερα δεν μας επιτρέπει να μιλήσουμε».

Στην αναταραχή που ακολούθησε, ο αντιδήμαρχος βρέθηκε να ψελλίζει:

«Αφήστε τους, αυτοί είναι του συστήματος»!

Τα αυτά επανέλαβε και στη λήξη της τελετής, όταν συνοδός του ρώτησε τα παριστάμενα μέλη των «Πέτρινων Χρόνων».

Ο δεκάρικος του Ανδρ. Αθανασόπουλου    

Θα πέσει στο κεφάλι του

η εντοιχισμένη πλάκα από τα

 «Πέτρινα Χρόνια». Σχολεία Δροσιάς.

Αυτά τα παραπάνω, τα αποσιωπά ο Δήμος Πατρέων στο δελτίο ενημέρωσης που εξέδωσε και απλώς έστειλε για δημοσιοποίηση τα παρακατω:

«Με αφορμή την μαύρη επέτειο επιβολής της χούντας στη χώρα μας, ο Δήμος Πατρέων, τίμησε με δυο λιτές εκδηλώσεις τους αγωνιστές δημοκράτες, που εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και άλλοι κυριολεκτικά εξοντώθηκαν από τους δικτάτορες, καταθέτοντας στεφάνια στα σχολεία της Πάτρας, στα οποία το δικτατορικό καθεστώς της χούντας των «Απριλιανών», τους συγκέντρωσε για να τους προωθήσει σε τόπους εξορίας.

Έτσι, ο αντιδήμαρχος Παιδείας και Αθλητισμού Ανδρέας Αθανασόπουλος, κατέθεσε στεφάνια στις μαρμάρινες πλάκες που έχουν τοποθετηθεί από τον Δήμο Πατρέων, στο 26ο -31ο Δημοτικό Σχολείο Αγίας Σοφίας και στο 15ο και 17ο Δημοτικό Σχολείο Δροσιάς…».

(Σημείωση του Istologiou G. Mosxou,  εδώ ο Δήμος κάνει παραχάραξη της Μνήμης, διότι δεν αναφέρει ότι οι πλάκες τοποθετήθηκαν με πρωτοβουλία των «Πέτρινων Χρόνων» σε συνεργασία με το Δήμο Πατρέων. Όχι φυσικά της σημερινής Δημαρχίας).

«…Και μίλησε στους μαθητές, για τη σημασία της ημέρας, αλλά και του αγώνα των ανδρών και των γυναικών που δεν έσκυψαν το κεφάλι στη χούντα των συνταγματαρχών.

Ο κ. Αθανασόπουλος, είπε τα εξής:

“Είμαστε σήμερα μαζί σας, στο χώρο σας, στο σχολείο σας για δύο λόγους.

Γιατί πρόκειται για ιστορικούς χώρους, όπου στις 21 Απριλίου 1967 φυλακίστηκαν όσοι και όσες Πατρινοί δεν έσκυψαν το κεφάλι στη φασιστική χούντα των πραξικοπηματιών συνταγματαρχών που επιλέχθηκαν στις συγκεκριμένες συνθήκες αδυναμίας της διακυβέρνησης από τα υπάρχοντα τότε αστικά πολιτικά κόμματα από τους αμερικανούς και μεγάλο τμήμα της αστικής τάξης για να προωθήσουν τα συμφέροντα τους.

Αυτοί οι αγωνιστές αντιστάθηκαν με όσες δυνάμεις είχαν γι’ αυτό συνελήφθησαν  και φυλακίσθηκαν αρχικά  στα 26ο -31ο Δημοτικά Σχολεία Αγίας Σοφίας, αργότερα μεταφέρθηκαν στα 15ο -17ο  Δημοτικά Σχολεία της Δροσιάς  και μετέπειτα  στους  τόπους  απομόνωσης και εξορίας.

                                     

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι έχουμε την υποχρέωση και το δικαίωμα, να προβληματιστούμε, να βγάλουμε συμπεράσματα και να μάθουμε από ένα μάθημα που γράφτηκε με θυσίες στη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας.

Τιμώντας όλες και όλους που φυλακίστηκαν εδώ με αυτή την απλή –σεμνή τελετή, όπως αρμόζει σε ήρωες, σκύβουμε με σεβασμό μπροστά στις ανείπωτες θυσίες που υπέστησαν  συμπολίτες μας – αλλά και σε όλη τη χώρα- παίρνοντας την απόφαση να ορθώσουν το ανάστημα τους για 7 χρόνια σε μια πανίσχυρη και αδίσταχτη φασιστική  εγκληματική δικτατορία.

Αυτή η δικτατορία  σήμερα θαυμάζεται από τους πολιτικούς της απογόνους, τη φασιστική ναζιστική εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής.

Αυτοί οι αγωνιστές δεν  υπολόγισαν τις συνέπειες για εαυτούς τους και τις οικογένειες τους που   ακολούθησαν, τις διώξεις, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, τις εξορίες.   

Όλοι αυτοί αποτελούν ζωντανό παράδειγμα απαράμιλλου ηρωισμού και επίσης πηγή προβληματισμού -συμπερασμάτων-  έμπνευσης και δύναμης για το ότι στην ιστορική εξέλιξη η κοινωνική πρόοδος υπέρ των συμφερόντων του λαού γράφεται και κατοχυρώνεται , με αγώνες και θυσίες κόντρα στα συμφέροντα των λίγων.

Οι μετέπειτα (αρνητικές από πάσης φύσεως για το λαό μας) εξελίξεις  αποκατάστασης της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας , θωράκισης τους με την συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ –Ο.Ο.Σ.Α. –Ε.Ε.) για την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου ,αποδεικνύουν –ειδικά την τελευταία δεκαετία- περίτρανα πως έχουν ωριμάσει οι συνθήκες στον τόπο μας και πως αποτελεί επιτακτική ανάγκη η συνεχείς αταλάντευτη αγωνιστική πορεία των πιο πρωτοπόρων τμημάτων του λαού μας και των πιο φωτεινών προσωπικοτήτων της οργάνωσης και της αντίστασης για την ανατροπή του άδικου εκμεταλλευτικού κοινωνικού συστήματος που ζούμε που έχει φάει τα ψωμιά του και που για το όφελος του κέρδους των λίγων, τρώει τα παιδιά του, αφού το μόνο που προσφέρει είναι όλο και μεγαλύτερη φτώχια και ανασφάλεια με στόχο ριζικές αλλαγές στην οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας υπέρ των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων.

 Στόχο που έχουμε όλοι τη δυνατότητα και την υποχρέωση να συμβάλουμε ο καθένας – καθεμία με τον τρόπο του και τη δύναμη του, να γίνει πραγματικότητα όσο γίνεται πιο γρήγορα”».