Η 5η Ιουλίου τομή στην νεοελληνική πολιτική Ιστορία

Στήθηκε κιόλας ο χορός των κοριτσιών, πάνω στην πλατεία...

Πατραϊκά δρώμενα το βράδυ των εκλογών του δημοψηφίσματος, ίδια με αυτά των βουλευτικών της 25 Ιανουαρίου, δείχνουν πως οι Πατρινοί γινόμαστε πιο Ευρωπαίοι

ΣΥΡΙΖΑ και ΜΕΤΑ έδωσαν παρών.

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ

Ήμουν στο εκλογικό κέντρο 481, στα σχολεία Γλαράκη, 8^ο Δημοτικό, όπου και είχα διδαχθεί τα πρώτα γράμματα από την 2^α έως την 6^η Δημοτικού, από κείνη τη δασκάλα την κυρα Μαρία την Μικρασιάτισσα, όταν ακούστηκαν κάποια κορναρίσματα, προφανώς για άγνωστο λόγο, αλλά της Προέδρου της Εφορευτικής Επιτροπής ο νους πήγε σε οπαδικές εκδηλώσεις, που συναντούμε μετά από νίκη των ομάδων τους. Και αυθόρμητα εκφράστηκε. Ορίστε ακόμη δεν τελειώσαμε και άρχισαν κι όλας!

Ναι πράγματι εκείνη την ώρα άνοιγε η κάλπη, ενώ οι πρώτες ειδήσεις από τα εξπόλ έδιναν το προβάδισμα στο ΟΧΙ. Σκέφτηκαν πως δεν μπορεί να είναι έτσι, αφού δεν ήταν και στις 25 Ιανουαρίου. Τέλος πάντων προχώρησε η διαδικασία και κάπου στο μέσον ένοιωθα πως βρισκόμουν σε έρημο τοπίο. Είχε πάει 8 η ώρα και φωνή άλλη δεν είχε ακουστεί, παρά μόνον εκείνα τα δύο κορναρίσματα. 

Το ΟΧΙ εισέπραξε ένα μεγαλοπρεπές 62%, που με έκανε να μονολογήσω, «α ρε κυρ Αλαφούζο, στράφι πήγε η προπαγάνδα σου, ακόμη και σαββατιάτικα, που απαγορεύεται», το ΝΑΙ ένα 32,5%, αλλά δεν υπήρξε αντιπρόσωπος να το εισπράξει και το Άκυρο ένα 5,5% και την δυσαρέσκεια του νεαρού της ΚΝΕ, που ήρθε να εκπροσωπήσει το κόμμα. Κι ωστόσο δεν είχα καταλάβει ακριβώς τι ήθελε να περιφρουρήσει, αφού ανάμεσα στα άκυρα δεν υπήρχε ούτε ένα με σημάδι κομμουνιστικό!

Τον ρώτησα μάλιστα, τι γίνηκαν τα ψηφοδέλτια με τις υποδείξεις του ΚΚΕ.  Μπορεί η περιοχή να μην έχει κομμουνιστές εδώ. Ήταν και η πόλωση που επικράτησε, μου είπε, αλλά συμφώνησε κιόλας ότι εάν είναι γενικευμένο το φαινόμενο που είδαμε, τότε πράγματι προκύπτει ζήτημα.

Βγαίνουμε στο δρόμο και ψυχή δεν υπάρχει, αν και είναι περασμένες εννέα. Γίνεται αντιληπτό πια, ότι δεν επρόκειτο περί οργανωμένων εκδηλώσεων τα δύο κορναρίσματα που ακούσαμε πριν λίγη ώρα. Και που η πρόεδρος της Εφορευτικής βιάστηκε να τα καυτηριάσει. Μπορεί και να φταίει η πληροφορία, που έδωσε όταν με ρώτησε για τις τράπεζες και βρήκα την ευκαιρία, εκτός από την δήλωση της Κατσέλη περί τραπεζών, να της γνωστοποιήσω την δήλωση περί Νέμεσις, που είδα γραμένη στο Τουΐτερ του καναλάρχη του ΣΚΑΪ, οποίος δήλωσε, πως θα συμβούν ομηρικά πράγματα εάν επικρατήσει το ΟΧΙ!

Και συμπλήρωσα την προσωπική μου άποψη: «Τον τρώνε τα φίδια τον Αλαφούζο, άρα θα είναι καλό το αποτέλεσμά μας»! 

Μούγκα η Πρόεδρος, συγκρατημένη αισιοδοξία εγώ. Ε, να μην παραβούμε και την δεοντολογία…

Επόμενο δρομολόγιο, προς πλατεία Γεωργίου Πάτρας. Στην πλατεία, που είναι συνώνυμη με τις γιορτές της Δημοκρατίας. Αλλά, ολόκληρη πόλη και δεν ακούγεται φωνή. Μία συνηθισμένη Κυριακή βράδυ, με τους Πατρινούς να δροσίζονται στις παραλίες. Οι χαμένοι των εκλογών ήσαν στις μαύρες τους, αλλά τι να τους κάνουμε; Έτσι είναι οι βραδιές των εκλογών. Σαν τις ποδοσφαιρικές ομάδες που καταντούν κουρελέ μετά από κάθε ήττα!

Γύρω στους δρόμους από την πλατεία Γεωργίου δεν ακούγεται κιχ. Μα τι διάβολο, πάρα καταντήσαμε Ευρωπαίοι. Τούτοι δω του ΣΥΡΙΖΑ μας άλλαξαν τις συνήθειες. Ρε που είναι εκείνες οι μοτοπορίες με τις τεράστιες σημαίες του ΠΑΣΟΚ  να ανεμίζουν πλαταγίζοντας και στα προεκλογικά γραφεία να γίνεται σκοτωμός μεταξύ των αντιφρονούντων ΠΑΣΣΟΚων-Νεοδημοκρατών και η Αστυνομία να έχει δουλειά να κάνει, για να φαίνεται απαραίτητη!

Ο Γ. Βαρουφάκης κάνει δηλώσεις.

Στο άνω μέρος της πλατείας στημένη η γιγαντοοθόνη να ενημερώνει τους συγκεντρωμένους που είχαν κατακλύσει το χώρο. Μερικές σημαίες, ένα πανό και πολύς κόσμος η… διακόσμηση της βραδιάς.

Σε κάποια στιγμή όταν τα αποτελέσματα κορύφωναν την νίκη του ΟΧΙ μερικά κορίτσια πιάσαν και το χορό. Δικαιολογημένη η χαρά. Αφήστε μας βρε χριστιανοί να το χαρούμε. Μία εβδομάδα μας τάραξαν τα βοθροκάναλα, στο ψέμα. Κοντέψαμε να πιστέψουμε πως δεν ζούμε στην Ελλάδα και ότι αυτά που ακούμε δίπλα μας στην καθημερινότητά μας ήσαν εικονική πραγματικότητα. Ναι, και ήταν δικαιολογημένα τα μπινελίκια που άκουγε ο μπεκρούλιακας του Γιουρογκρούπ, που δεν του έκανε ο Τσίπρας που είχε και τον Καμμένο στο Υπουργείο, ούτε και του Σουλς, που μας έδινε κατεύθυνση πώς να ψηφίσουμε για να έχει καλές τις σχέσεις η χώρα μας με την ευρωπαϊκή αλητεία, που βρέθηκε στο τιμόνι της Ευρώπης του Ντε Γκώλ, του Μιτεράν, του Κολ, του Πάλμε, για να διαχειριστεί την βαρεία κληρονομιά που άφησαν. Αλλά «τα καλά βρακιά, θέλουν και επιδέξιους κόλους».

Εκεί ήσαν παρόντες όλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι περιφερειακοί σύμβουλοι του κόμματος, όλο το κομματικό απαράτ της οδού Κορίνθου, οι δημοτικοί  σύμβουλοι με τον επικεφαλής Κ, Σπαρτινό, μεσαία κομματικά στελέχη, μέρος συνδικαλιστών του εργασιακού και κινηματικού χώρου, λογοτέχνες, ποιητές, άνθρωποι των γραμμάτων και πολλοί άλλοι. 

Άκουσα κάποια φωνή να μιλά δυνατά δίπλα, σε κάποιο κανάλι: Πιστεύω ότι η εντολή του ελληνικού λαού την 25^η Ιανουαρίου, μετά το σημερινό αποτέλεσμα έγινε πιο ισχυρή, για συνολική λύση του χρέους και μήνυμα πως ο λαός μας δεν αντέχει άλλο φιλελεύθερα μέτρα…». Γύρισα και είδα το Βασ. Χατζηλάμπρου.

Έβαλα σε λειτουργία τη SONY και άρχισα να τραβάω στιγμιότυπα. Μπροστά μου είχα ήδη τη βουλευτή Σία Αναγνωστοπούλου να πετάει στα σύννεφα. Την είχα ξαναδεί το μεσημέρι στο προαύλιο του 8^ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών, να δίνει ματς με κάποιον τρελαμένο της παλιάς ΕΡΤ, που φορούσε κονκάρδα του ΝΑΙ  και απρόσκλητος και απαιτητικά φώναζε δυνατά, δήθεν να μάθει από την Αναγνωστοπούλου, αν θ' ανοίξουν οι Τράπεζες τη Δευτέρα σήμερα.

Είχε πάει ώρα 11 κι ακόμα εκεί οι συγκεντρωμένοι, ενώ στους γύρω από την πλατεία δρόμους εξακολουθούσε να επικρατεί ησυχία.

Το μόνο αξιοπερίεργο ήταν όταν ενωρίς, ομάδα μαυροφορεμένων ήθελε να αναμειχθεί με το πλήθος. Ανάμεσά τους και κάποιος με το σήμα της ΧΑ στο πέτο. Αμέσως σήμανε απαγορευτικό.  Χρυσαυγίτες. Τι δουλειά γυρεύετε εδώ; Όπως είστε να φύγετε.

Πάμετε ρε, αυτοί δε μας θέλουν. Φύγαμε. 

Κι αυτό ήταν όλο κι όλο. Είχε πάει 11, όπως είπα. Κι αποφάσισα να φύγω. Η Ντόρα είχε ζητήσει παραίτηση Σαμαρά, ο πρόεδρος της ΟΝΕΔ μίλησε για το παλιό πολιτικό προσωπικό που πρέπει να αποσυρθεί, κάνοντας νύξη για τον αρχηγό της ΝΔ, σε κάποια στιγμή είχε ανακοινωθεί και η παραίτησή του.

Και οι μουρμούρες και τα σχόλια έδιναν και έπαιρναν στην πλατεία. 

Ο Βενιζέλος τράβηξε στο βάλτο και τον Σαμαρά, με το πιο ατιμωτικό εκλογικό αποτέλεσμα να τους συνοδεύει αιώνια. Τώρα βρίσκονται στο ίδιος τέλμα με τον κύριο μαζί τα φάγαμε, σκεφτόμουν.

Περπατούσα με σκοπό να κάτσω στο υπολογιστή μου να ανοίξω το Istologio και να ενημερώσω με τις αναρτήσεις μου όσους φίλους με εμπιστεύονται. Βυθισμένος στις σκέψεις μου, αναλογιζόμουν:  

Μα τι λαός είμαστε; Τα βάλαμε με την ευρωπαϊκή δεξιά, καταφέραμε με την στήριξη και πρωτοβουλία της αριστερής κυβέρνησης να διεθνοποιηθεί το ζήτημα του χρέους, που πια είναι θέμα διεθνές. Αντισταθήκαμε σε όσους μας διέσυραν σαν λαό, ως πολιτισμό και όντα που κρατούμε σε τούτη τη γεωφυσική γωνία της Μεσογείου εδώ και οκτώ χιλιάδες χρόνια, που βάζουμε τη σφραγίδα του Πολιτισμού μας! Είπαμε ένα μεγάλο ΟΧΙ, που προκάλεσε τον θαυμασμό της ανθρωπότητας, η οποία από χθες το βράδυ μιλά για τους Έλληνες που έδειξαν πως γράφεται η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια!  

Κι αυτό στην Ευρωπαϊκή Ιστορία θα καταγραφεί με χρυσά γράμματα!

Έφτασα στο σπίτι μου εξαντλημένος από τον ημερήσιο κάματο και αισθάνθηκα την ανάγκη να βάλω δύο ποτήρια κρύο κρασί και να τα απολαύσω καθισμένος στην καρέκλα του σκηνοθέτη.

Ήμουν σίγουρος πως οι φίλοι του Istologiou θα μου το συγχωρούσαν.

Και εγώ τη Δευτέρα που πια θα είναι μια διαφορετική μέρα για το πολιτικό σκηνικό, θα τους αντάμειβα με τις φωτογραφίες, που βλέπετε.