Οι αγώνες και οι απεργίες πρέπει να έχουν την ενεργή συγκατάθεση και
συμμετοχή των εργατών και των μισθωτών, στη συντριπτική τους πλειοψηφία
Η απεργία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για τους εργαζόμενους, για να την αποφασίζει μόνο το 30% των ταμειακώς εντάξει σ' ένα σωματείο, δηλαδή στην πραγματικότητα το 15% των εργαζομένων σ' ένα εργοστάσιο ή μια επιχείρηση και μερικές φορές και κάτω από το 10%.
Ως εκ τούτου, έχει άδικο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που θεωρεί ήττα της κυβέρνησης αυτή τη συμφωνία. Νίκη είναι, και μάλιστα για λογαριασμό του ανώριμου και ανύπαρκτου πια συνδικαλιστικού κινήματος.
Σε μια απεργία χάνονται μεροκάματα ανθρώπων, κινδυνεύουν θέσεις εργασίας, διακυβεύεται η ενότητα των εργαζομένων ανάμεσα στους συντηρητικούς και μετριοπαθείς, από τη μια, και στους ανυπόμονους και επαναστάτες, από την άλλη. Η ενότητα των εργατών, όπως όλοι γνωρίζουν, είναι προϋπόθεση για τη νίκη και την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Τα ίδια τα σωματεία, συνεπώς και οι συνδικαλιστές, έτσι θα έπρεπε να φροντίζουν να εξασφαλίζουν όχι μόνο 50% συμμετοχή στις συνελεύσεις για απεργία, αλλά συμμετοχή 80-90% των εργατών ή μισθωτών. Επίσης, τα σωματεία και οι συνδικαλιστές ηγέτες θα έπρεπε να φροντίζουν, προκειμένου να γίνει απεργία, να ψηφίζει τον αγώνα το 80-90% της απαρτίας, για να μπορούν έτσι να συμπαρασύρουν τους αδιάφορους και αναποφάσιστους.
Συνεπώς οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) θυμήθηκαν τα ζαχαριαδικά και σταλινικά κόλπα και πήγαν στο υπουργείο Εργασίας να πουλήσουν τσαμπουκά, προσφέροντας κακή υπηρεσία στον συνδικαλισμό. Το μόνο που πέτυχαν ήταν να φανερώσουν τη γύμνια του αιτήματός τους και την ανυπαρξία επιχειρημάτων.
Ο νόμος του 1982 ως προς αυτό το σημείο ήταν απαράδεκτος και αποτυχημένος. Επειδή έδινε το δικαίωμα στις δυναμικές κομματικές μειοψηφίες να σέρνουν τους εργάτες και τους μισθωτούς σε απεργίες χωρίς επεξεργασμένα αιτήματα και φυσικά χωρίς να τους έχουν πείσει για την ανάγκη του αγώνα. Αυτό το άφηναν στο έλεος της «περιφρούρησης», δηλαδή της τρομοκρατίας των κομματόσκυλων και των φανατικών.
Εξάλλου, άλλες προϋποθέσεις υπήρχαν τότε που το κράτος απορροφούσε την ανεργία, διορίζοντας με τις νταλίκες υπαλλήλους κομματόσκυλα, χάρη στα δάνεια που φούσκωναν το δημόσιο χρέος, και άλλες σήμερα, που η ανεργία έχει πλήξει πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζομένους. Επιτέλους, πρέπει να μάθουν και οι συνδικαλιστές και η κυβέρνηση ότι οι αυξήσεις στα μεροκάματα εξαρτώνται από τις στρατιές των ανέργων. Μόνο όσο θα μειώνονται οι στρατιές των ανέργων θα μπορούν να υπάρξουν αυξήσεις και ικανοποίηση άλλων αιτημάτων. Κατά συνέπεια, πρέπει το βασικό αίτημα σήμερα να είναι η ανάπτυξη, η γρήγορη και μεγάλη ανάπτυξη, για να μπορέσουν τα εργατικά αιτήματα και δικαιώματα να δουν στο φως της μέρας ικανοποίηση και δικαίωση.
Τα ηρωικά και πένθιμα και ο ζαχαριαδικός τσαμπουκάς είναι αυτά που έφεραν το συνδικαλιστικό κίνημα σε κατάσταση αφασίας και νεκροφάνειας. Οι εργάτες και οι μισθωτοί καταλάβανε στο πετσί τους ότι αυτού του είδους ο συνδικαλισμός δεν αφορά τα δικαιώματα και τα συμφέροντά τους και γι' αυτό γύρισαν την πλάτη και απομακρύνθηκαν από τα συνδικάτα. Έτσι κι αλλιώς πολλοί εργαζόμενοι θεωρούν επικίνδυνο το να είναι συνδικαλισμένοι, επειδή δεν έχουν ανεπτυγμένη κοινωνική (ταξική) συνείδηση. Γι' αυτό και όταν βλέπουν ότι ορισμένοι συνδικαλιστές τους κάνουν αγωνιστική γυμναστική και κομματικές σκοπιμότητες, δεν πλησιάζουν τα συνδικάτα. Οι απεργίες στην Pirelli, στην Ελληνική Χαλυβουργία κ.ά., που έκλεισαν τα εργοστάσια και εκατοντάδες εργάτες έχασαν τη δουλειά τους, δεν βοήθησαν τον συνδικαλισμό, τον καταρράκωσαν.
Ο συνδικαλισμός δεν έγινε για να προετοιμάσει την επανάσταση, αλλά για να υπερασπίσει τα συμφέροντα όλων των εργαζομένων, και εκείνων που πιστεύουν στον σοσιαλισμό και εκείνων που πιστεύουν στον φιλελευθερισμό. Συνεπώς οι αγώνες και οι απεργίες πρέπει να έχουν την ενεργή συγκατάθεση και συμμετοχή των εργατών και των μισθωτών, στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Κατά συνέπεια, το 30% δεν τους βοηθά και δεν αξίζει να το υπερασπιστούν. Γι' αυτό και δεν το υπερασπίζονται.
Οι μόνοι που το υπερασπίζονται είναι οι ματαιόδοξοι ηγέτες και τα κομματόσκυλα!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου