Από τον ιεράρχη και τους πολιτικούς τους άρχοντες
(http://tempo24.news)
Το Αίγιο και τα Καλάβρυτα είναι δύο ωραίες πόλεις. Δεν θα τις έλεγες ακριβώς ανοικτόμυαλες, αλλά θα τις έλεγες αγαπησιάρικες αν κρίνεις από τους ανθρώπους τους και την διαδρομή τους. Γιατί άλλη η διαδρομή των ανθρώπων και άλλη αυτών που έταξαν να τους εκπροσωπούν. Αυτή δεν είναι η μικρή πικρή ιστορία της νεότερης Ελλάδας;
Χθες το Αίγιο και τα Καλάβρυτα, υπέστησαν έναν πανελλήνιο διασυρμό. Όχι από τους κατοίκους τους που στην πλειοψηφία τους έμειναν απορρημένοι να παρακολουθούν άλλο ένα παραλήρημα εναντίον της κοινής λογικής και των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά από τον ιεράρχη τους και τις πολιτικές του "ουρές".
"Ουρές", που έφτασαν μέχρι την δικαστική αίθουσα προκειμένου να δηλώσουν δημόσια πίστη στον Αμβρόσιο, να διαβεβαιώσουν για τα χρηστά του ήθη και να βάλουν το χέρι στο ευαγγέλιο, το πνεύμα του οποίου ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κατά κανόνα ραπίζει, ε εκφράσεις του λιμανιού, προκειμένου συντασσόμενοι με τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής, να διασώσουν την εκλογική πελατεία που το ... προεκλογικό γραφείο του κατηγορούμενου μετακινεί, κρατώντας την αξιοπρέπεια της πολιτικής στα γνωστά χαμηλά του δείκτη εκτίμησης των πολιτών και κατακρημνίζοντας κάθε έννοια πολιτικής ακολουθίας και ιδεολογικής συνέπειας.
Τι άραγε αισθάνθηκαν οι δήμαρχοι Αιγίου και Καλαβρύτων όταν άκουσαν τον ιεράρχη να "πυροβολεί" εντός της δικαστικής αίθουσας με ακραίες εκφράσεις υπό το βλέμμα ικανοποίησης των Χρυσαυγιτών παρόντων; Ποιά ανάγκη αν όχι οι εκλογές που αχνοφαίνονται, τους έκανε να σταθούν στην πτέρυγα που κοσμούσε ο κ. Αρβανίτης, για ένα μικρό ποσοστό ακραίων και τι θα πουν στους λοιπούς ψηφοφόρους τους για αυτήν τους την δημόσια ταύτιση με το σκοτάδι;
Που είναι τα όρια της ψηφοθηρίας και που της αξιοπρέπειας; Πού αρχίζει και που τελειώνει το πολιτικώς ανεκτό και το ανθρωπίνως κατανοητό; Πού αρχίζει και που τελειώνει ο διασυρμός της διακιοσύνης; Και ποιός από όλο αυτό το θίασο θα απολογηθεί για ένα πιθανό νέο θύμα του μίσους που θρέφουν στηρίζοντας τέτοιες συμπεριφορές και υιοθετώντας ως υγιείς και νόμιμες, εξάρσεις που ντροπιάζουν την Ελλάδα του 2018 στον παγκόσμιο χάρτη;
Και αν για την πολιτική υπάρχει η κόκκινη κάρτα που την βγάζουν οι πολίτες, με την εκκλησία και την ισόβια καριέρα των ταγών της, τι γίνεται;
Και το κύρος της δικαιοσύνης ποιός θα το βγάλει στον αφρό;
Ποιός θα σώσει τη δικαιοσύνη από τη "δικαιοσύνη;"
Tελευταίο και ίσως πιο σημαντικό. Ποιός θα ξεκολλήσει δικαιοσύνη και πολιτική από το ράσο και τους πολιτικούς ..παφλασμούς του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου